گیاهان زیادی در طبیعت گل‌های آبی زمان پخت لپه تولید می‌کنند، اما تیم تحقیقاتی ما ابتدا گل اطلسی با رنگ بنفش تیره را برای جداسازی ژن‌های آبی انتخاب کردند.
این به این دلیل بود که گل اطلسی قبلاً به عنوان یک گیاه نمونه برای تحقیق در مورد رنگدانه‌های گل (مانند آنتوسیانین) و بیوسنتز آنها عمل کرده بود و دانش زیر قبلاً انباشته شده بود:
گل اطلسی که از آن ژن های آبی جدا شد
– ژن های آبی، ژن های سیتوکروم P450 نوع هیدروکسیلاز (آنزیم های دخیل در سم زدایی در کبد) هستند.
– این ژن ها در گلبرگ ها کار می کنند اما در برگ ها کار نمی کنند.
– گل اطلسی قرمز که رنگدانه آبی تولید نمی کند، ژن آبی ندارد.
– ژن‌های آبی زمانی پارچه کرپ که گلبرگ‌ها باز می‌شوند فعال‌تر عمل می‌کنند.
جایگاه های ژنی روی کروموزوم ها مشخص شد.
ما حدود 300 نوع ژن کاندید را از حدود 30000 نوع ژن در گل اطلسی انتخاب کردیم تا دو ژن آبی گل اطلسی را شناسایی کنیم.
اولین طرح ما این بود لپه قیمه نپخت چه کنیم که ژن های کاندید را به گل اطلسی معرفی کنیم و تغییرات رنگ گل را مشاهده کنیم تا مشخص کنیم که آیا آنها واقعاً ژن های آبی هستند یا خیر.
با این حال، این روش چندین ماه طول کشید تا گلها شکوفا شوند تا تغییر رنگ مشاهده شود. بنابراین، برای کاهش زمان لازم برای به دست آوردن نتایج، تصمیم گرفتیم تا ژن‌های کاندید ژن‌های آبی را به جای گیاهان به مخمر معرفی کنیم و فعالیت آنزیمی آنها را در مخمر آزمایش کنیم. گل رز آبی به لطف این روش، ما در یک هفته به نتایجی دست یافتیم و توانستیم فعالیت بسیاری از ژن ها را آزمایش کنیم.
- منابع:
- تبلیغات:
